Gilbert Romeyns ( † 9 juni 1985), stichter heemkring B.K.W.
Bron: https://www.heemkringbkwbodegem.be/voorstelling/romeyns.php
Titel:Gilbert Romeyns
Auteur:Edgard Van Droogenbroeck
Gilbert Romeyns vereeuwigd door
de Brabantse kunstschilder Karel De Bauw
In het kleine Oost-Vlaamse dorp Elst, waar de heuvels der Vlaamse Ardennen zacht uitdeinen naar de Zwalmvallei, zag Gilbert Romeyns het levenslicht op 18 oktober 1917. Hij was het vijfde kind in het eenvoudige arbeidersgezin van Jan-Baptist en Marie Emilie Labee. Het leven was er hard in de kleine woning op de Muyzeveldkouter. Om aan de kost te komen werkte vader Romeyns in de omliggende steenbakkerijen en verrichtte seizoenarbeid in de ast in het noorden van Frankrijk. Moeder Emilie, eveneens een taaie hardwerkende vrouw, was een handschoennaaister.
De kleine Gilbert liep lagere school in zijn geboortedorp en volgde drie jaar lager middelbaar onderwijs aan het Sint-Augustinus-instituut te Nederbrakel. Voor verdere studies ging men gewoonlijk naar Ronse, maar dit konden zijn onbemiddelde ouders niet bekostigen. De overste van het college poogde vruchteloos de leergierige en flink studerende Gilbert toch verder te laten studeren met een studiebeurs, doch dit stuitte op koppige fierheid van de ouders. Het gedwongen stopzetten van zijn studies betekende voor Gilbert een grote tegenslag. Voortaan zou hij zelfs moeten meehelpen in het huishouden.
In 1937-38 vervulde hij zijn legerdienst waarop de algemenen mobilisatie en de lange oorlogsjaren volgden. Tijdens de repressieperiode maakte hij een bijzonder droevige tijd door omwille van zijn vroegere V.N.V.-lidmaatschap.
In 1946 vond Gilbert te Brussel werk als bediende bij een verzekeringsmaatschappij en huurde van toen af een kamerke in de grootstad. Op 4 december 1948 trad Gilbert in het huwelijk met Johanna Vandenbroucke, het vijftiende kind van 16 uit een voornaam landbouwersgezin te Waarmaarde. Als dorpsjongen en echte natuurliefhebber kon hij echter niet aarden te Brussel en het jonge gezin kwam naar Bodegem wonen in een huurhuis gelegen op het dorpsplein.
Op 16 december 1949 werd hun dochtertje Veerle geboren. Het prille geluk ten huize Romeyns was echter van korte duur, want het kindje overleed al op 17 januari 1950, amper één maand oud.
Na deze zware beproeving verhuisde de familie Romeyns naar Schepdaal om vier jaar later, namelijk op 15 mei 1954 opnieuw naar Bodegem terug te keren. Een eenvoudige werkmanswoning (Staionsstraat 26) werd voor Gilbert en zijn echtgenote hun vaste woonst tot zijn schielijk overlijden op zondag 9 juni 1985, uitgerekend Vaderdag. Korte tijd later nam de weduwe haar intrek in het Rusthuis Sint-Vincentius-à-Paulo te Kachtem. Op 94-jarige leeftijd overleed zij daar op zondag 26 november 2006.
Reeds van in zijn kinderjaren had Gilbert Romeyns een grote voorliefde voor geschiedenis en heemkunde. Al zijn spaarcentjes besteedde hij aan de aankoop van boeken over dit onderwerp. Een nooit aflatende ijver, voortdurende zelfstudie en een behoorlijke portie gezond verstand, maakten van hem weldra een ware deskundige op geschied- en heemkundig vlak. Zijn grote liefde en verbondenheid met ons dorp en zijn bewoners laat zich goed aanvoelen in de talrijke bijdragen van zijn hand. Bijzonder in het door hem geschreven Torenlied komt een innige gehechtheid met Bodegem goed tot uiting. Herhaaldelijk beklemtoonde Gilbert in zijn geschriften hoe rijk, boeiend en betoverend ons eigen schoon toch wel is: Het is goed hier te leven, hier in dit landelijke dorp dat, niettegenstaande alles zichzelf is gebleven, zichzelf wil blijven.
Als mens bezat Gilbert heel wat kwaliteiten en eigenschappen om naar op te kijken. Vooral zijn bescheidenheid sierde hem. Hij zag er tegenop om op het voorplan te treden. Veel liever werkte hij in stilte achter de schermen aan de rijke geschiedenis van zijn dorp. In zijn levenswerk, de geschiedenis van onze Sint-Martinuskerk, schrijft hij in zijn nawoord: Ik ben mij wel bewust van mogelijke tekortkomingen en vergissingen. Maar ik heb gewerkt met liefde en echte overgave.
Dat hij ook uitermate hulpvaardig was, weten velen die ooit op hem mochten beroep doen. Zowel jong als oud kon bij hem terecht. Hoe dikwijls hoorden wij niet de uitspraak: Ga het maar eens aan Gilbert vragen.
Gilbert was ook een diepgelovig man die de waarden in het leven kende. Ondanks tegenslagen, tegenkantingen of moeilijke tijden hoorden wij hem nooit klagen en verloor hij nimmer zijn optimisme of het geloof in de toekomst. Hij die zelf nooit verwend was geweest door het leven, had steeds een aanmoedigend woord klaar voor diegenen die het moeilijk hadden.
Gilbert Romeyns zoals wij hem kenden,steeds bezig met onze dorpsgeschiedenis
(januari 1983)
Van 1970 tot 1980 fungeerde Gilbert Romeyns als de onvermoeibare vaste medewerker en secretaris van het Verbond voor Heemkunde, Gouw Vlaams-Brabant. Omwille van zijn bijzondere verdiensten op heemkundig gebied ontving hij in 1978 de Gouden Medaille van de Provincie Brabant. Overal in Vlaanderen had hij vele vrienden die zijn werk wisten te waarderen. Dit werd nog eens bevestigd in de lente van 1983. Op 22 mei werd te Boutersem een doorgelukkige Gilbert tot laureaat verkozen van de Eerste Heemkundige Prijs van het Gouwverbond van Brabantse Heemkundige Kringen. Deze prijs werd hem uitgereikt voor zijn jarenlange inzet voor de verspreiding, langs woord en geschrift, van de heemkundige gedachte, heemkennis en heemschut. Aldus, vermeldt de ereoorkonde, heeft hij op uitzonderlijke wijze bijgedragen tot de kennis van de heemkunde en de bescherming van het Brabants heemkundig erfgoed.
Ten huize Romeyns werd op 6 oktober 1965 de eerste Bodegemse heemkundige kring opgericht die Gilbert de naam Bodeghave meegaf. Vijf jaar later schreef ere-voorzitter graaf Weemaes in het eerste nummer van het contactblad dat deze stichting het werk was van enige moedige en geestdriftige mensen met een edel ideaal bezield. Het kwam er op aan een betreurenswaardige leemte aan te vullen.
Spijts hij de grote bezieler van deze kring was, zag Gilbert zich begin 1974 gedwongen het voorzittersschap af te leggen en de kring te verlaten. Een fundamenteel meningsverschil over het begrip heemkunde vormde de aanleiding tot de verscheurende beslissing.
Op zijn eentje werkte Gilbert echter kordaat verder aan zijn heemkundig ideaal. Samen met Edgard Van Droogenbroeck werd er weldra besloten tot de oprichting van een nieuwe heemkundige kring, hetgeen andermaal gebeurde ten huize Romeyns in mei 1977.
Bodegem laten kennis maken met heemkunde bleef de allergrootste verdienste van Gilbert Romeyns. Deze bescheiden, oprechte en eenvoudige man zal dan ook voor altijd de historische verpersoonlijking van de Bodegemse heemkringwerking blijven.
Zijn pionierswerk heeft een ongekende rijke dorpsgeschiedenis ontsloten en liet ons inzien hoe belangwekkend het verleden van onze voorouders wel kan zijn.
